Υπηρεσίες Λογοθεραπείας
φωνολογικές / αρθρωτικές διαταραχές
Eνδείξεις και συμπτώματα γλωσσικών διαταραχών στην προσχολική ηλικία
Κάποια παιδιά δυσκολεύονται στην κατανόηση και αντίληψη της γλώσσας. Μπορεί να δυσκολεύονται:
- Να κατανοήσουν χειρονομίες
- Να ακολουθήσουν οδηγίες
- Να απαντήσουν σε ερωτήσεις
- Να αναγνωρίσουν αντικείμενα και εικόνες
- Να διατηρήσουν τη σειρά τους κατά τη συνομιλία τους με τους άλλους
Κάποια ίσως παρουσιάζουν δυσκολίες κατά την ομιλία τους και την έκφραση της γλώσσας. Μπορεί να δυσκολεύονται:
- Να κάνουν ερωτήσεις
- Να κατονομάσουν αντικείμενα
- Να χρησιμοποιήσουν χειρονομίες
- Να συνδυάσουν τις λέξεις μέσα σε προτάσεις
- Να μάθουν τραγούδια και στίχους με ομοιοκαταληξία
- Να χρησιμοποιήσουν σωστά αντωνυμίες, «αυτός» ή «αυτοί»
- Να ξεκινήσουν και να διατηρήσουν μια συζήτηση/συνομιλία
Ορισμένα παιδιά ακόμα δυσκολεύονται τόσο στην κατανόηση, όσο και στην έκφραση της γλώσσας.
Κάποια επίσης δυσκολεύονται στην πρώιμη ανάγνωση και γραφή, όπως:
- Να κρατήσουν το βιβλίο σωστά
- Να κοιτάζουν τις εικόνες στο βιβλίο και να γυρίσουν τις σελίδες
- Να αφηγηθούν μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος
- Να κατονομάσουν γράμματα και αριθμούς
- Να μάθουν την αλφαβήτα
Διαβάστε περισσότερα: https://milw-epikoinwnw.webnode.gr/%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%87%ce%ad%cf%82-%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%bf%cf%85/
νευρολογικές/ αναπτυξιακές διαταραχές
Μετά από μια νευρολογική διαταραχή κάποια άτομα παρουσιάζουν γλωσσικά ελλείμματα (αφασία), τα οποία μειώνουν σημαντικά την ικανότητά τους να επικοινωνήσουν. Τα ελλείμματα μπορεί να είναι ποικίλα και εξαρτώνται από την περιοχή που έχει υποστεί τη βλάβη.
Ελλείμματα των κοινωνικών-επικοινωνιακών δεξιοτήτων (πραγματολογικά) μπορεί να είναι αποτέλεσμα των παρακάτω:
- Δυσκολία αφήγησης μιας ιστορίας με τη σωστή σειρά των γεγονότων.
- Ξαφνική αλλαγή του θέματος συζήτησης.
- Δυσκολία εναλλαγής σειράς κατά τη διάρκεια της συζήτησης.
- Προβλήματα διατήρησης του θέματος συζήτησης.
- Δυσκολία χρήσης κατάλληλου τόνου φωνής.
- Δυσκολία κατανόησης του χιούμορ, σαρκασμού.
- Δυσκολία να διατηρήσει την επικοινωνία με τους άλλους, σε απαιτητικού ρυθμού αλληλεπίδραση (απαιτητικό περιβάλλον).
- Ακατάλληλη αντίδραση, δίνοντας την εντύπωση υπερευαίσθητου, παρορμητικού ή χωρίς συναισθήματα ανθρώπου.
- Μειωμένη ενσυναίσθηση, γι’ αυτό και οι ενέργειες και οι αντιδράσεις/απαντήσεις του μπορεί να είναι ακατάλληλες.
Προβλήματα που μπορεί να εμφανιστούν είναι:
- Οι μύες των χειλιών και της γλώσσας μπορεί να είναι πιο αδύναμοι (δυσαρθρία), ή να παρουσιάζουν μειωμένη ικανότητα συντονισμού (απραξία) με αποτέλεσμα η ομιλία να μην είναι καταληπτή.
- Οι μύες της αναπνοής μπορεί να είναι αδύναμοι επηρεάζοντας την ένταση της φωνής του ασθενή, ο οποίος είναι δύσκολο να ακουστεί κατά την συνομιλία. Επίσης μπορεί να περιορίσουν σημαντικά την ικανότητα της μάσησης και της κατάποσης (δυσφαγία).
Διαβάστε περισσότερα: https://milw-epikoinwnw.webnode.gr/%ce%b5%ce%b3%ce%ba%ce%b5%cf%86%ce%b1%ce%bb%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b5%cf%80%ce%b5%ce%b9%cf%83%cf%8c%ce%b4%ce%b9%ce%bf-/ν
αποκατάσταση φωνής
Μια διαταραχή ομιλίας μπορεί να γίνει εμπόδιο στην επικοινωνία δυσκολεύοντας τον ασθενή να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του με σαφήνεια. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ανασφάλεια, άγχος και απομόνωση, καθώς και δυσκολίες στις κοινωνικές και επαγγελματικές σχέσεις. Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένας λόγος για να καθυστερήσετε την Βελτίωση της ποιότητας της φωνής (π.χ., καθαρότητα, ένταση)
Αύξηση της αντοχής της φωνής (π.χ., μείωση της κόπωσης)
Αποκατάσταση της φυσιολογικής φωνητικής λειτουργίας
Βελτίωση της επικοινωνίας και της ποιότητας ζωής
δυσφαγία
Η δυσφαγία δεν αποτελεί ασθένεια από μόνη της, αλλά συχνά συνοδεύει άλλες παθήσεις, όπως αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, καρκίνο εγκεφάλου ή λάρυγγα, νευροεκφυλιστικές παθήσεις (π.χ. Parkinson, ALS, σκλήρυνση κατά πλάκας, κ.τ.λ.), άνοια, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ή διάφορες χειρουργικές επεμβάσεις και συχνά απειλεί την ζωή του ίδιου του ανθρώπου.
Κάθε σημαντικό γεγονός στη ζωή μας ως γνωστόν , όπως οι διακοπές, οι εορτές και όλες οι κοινωνικές εκδηλώσεις, περιστρέφονται γύρω από το φαγητό. Η ικανότητα μας όμως να φάμε και να πιούμε με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα, είναι μία σύνθετη διαδικασία, η οποία θεωρείται δεδομένη μέχρις ότου κάποιο πρόβλημα εμφανιστεί. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η δυσφαγία συχνά ενοχοποιείται για το θάνατο σε πολλές καταστάσεις που αφορούν τους χρόνιους πάσχοντες, καθώς μπορεί να οδηγήσει στην εισρόφηση τροφών και υγρών, τον πνιγμό, τον υποσιτισμό και την αφυδάτωση. Συμπεράσματα: Το τεράστιο κόστος, ο θάνατος, η κοινωνική – πολιτισμική απομόνωση καθώς και η κατάθλιψη, είναι όλα αποτέλεσμα της δυσφαγίας τα οποία μπορούν να μειωθούν με την σωστή κλινική εκτίμηση, την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή και τις σωστές οδηγίες τροποποίησης και κατάποσης των τροφών σε ασθενείς και φροντιστές.
